Μικρές στιγμές όμορφες, γλυκές που μας θυμίζουν γιατί είναι σημαντικό να βρισκόμαστε εκεί κοντά στα παιδιά…
Η μικρή Μ. δεν ήθελε να έρθει στην παρέα μας. Είπε ότι ντρεπόταν… Και σιγά σιγά την πήραμε από το χέρι και κάθισε κοντά μας και ένιωσε τόσο άνετα που άρχισε να μιλάει και δεν σταματούσε…
Αλλά και η Μ. που η μαμά ανησυχούσε γιατί η κατάσταση της υγείας της την είχε κάνει λίγο ευαίσθητη με τον θόρυβο αλλά και τα άλλα παιδιά, τελικά κάθισε στο τραπέζι μαζί μας και έπαιξε με τις πλαστελίνες και χαμογελούσε…
Ο μικρός Ρ. ήθελε συνέχεια να παίρνει όλα τα αυτοκίνητα playmobil και δεν έδινε στα άλλα παιδιά. Του εξηγήσαμε ότι εδώ όλοι μοιραζόμαστε τα παιχνίδια. Στενοχωρήθηκε, έκλαψε, ήθελε να φύγει αλλα τελικά σεβάστηκε τον κανόνα της παρέας και έμεινε μαζί μας και χόρεψε και διασκέδασε πολύ!
Λίγο μετά η μαμά από το Λίβανο έπαιζε με ένα παιδάκι από την Αλβανία…και δίπλα δύο κοριτσάκια συνεργάζονταν για να φτιάξουν μια κατασκευή…
Ο μπαμπάς με το μωρό αγκαλιά νιώθει όμορφα και ζωγραφίζει κι εκείνος σαν παιδί…
Και η μικρή μας Χ. μένει για πρώτη φορά στην παρέα μας, παίζει με τις πλαστελίνες και χαμογελάει!!!
Και στο τέλος όλοι μαζί χορέψαμε “τα παπάκια” και το “χόκι πόκι” και δώσαμε τα χέρια φωνάζοντας “όλοι φίλοι!”…
Όμορφα συναισθήματα που γεμίζουν την ψυχή μας και μας δίνουν δύναμη να συνεχίζουμε!
Αυτή είναι η “Εθελοντική Διακονία Ασθενών“:
δίνει την ευκαιρία στα παιδιά να γελάσουν και να παίξουν μέσα στο χώρο του νοσοκομείου,
δροσίζει το ζεστό από τον πυρετό μέτωπο,
χαϊδεύει απαλά το πονεμένο κεφαλάκι,
κάνει τους μεγάλους να ξεφύγουν από τις δυσκολίες της καθημερινότητας και να νιώσουν για λίγο παιδιά!
Μπορείς και εσύ να ζήσεις αυτή της εμπειρία. Σε χρειάζονται!
Επικοινώνησε με τα τηλέφωνα του γραφείου και προγραμμάτισε άμεσα συνάντηση.
