Για κάποιο λόγο οι γονείς των παιδιών που έρχονται συχνά στον χώρο της δημιουργικής απασχόλησης στο Παίδων, νιώθουν πως μπορούν να μας μιλήσουν άνετα και να μοιραστούν μαζί μας σκέψεις και συναισθήματα.
Έτσι κι ο μπαμπάς της μικρής μας φίλης που τη γνωρίσαμε σε μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής της, ένιωσε την ανάγκη να μας μιλήσει.
«Το 2017 ήταν μια καλή χρονιά» μας είπε… και τον κοιτάξαμε παραξενεμένοι, γνωρίζοντας το πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας που είχε η κόρη του.
«Χάσαμε το παιδί μας τρεις φορές και επανήλθε… Ξέρεις τι είναι να βλέπεις το παιδί σου να λιώνει στην αγκαλιά σου; Η αρρώστια είχε καταστρέψει τα πάντα… Μόνο το μυαλό της λειτουργούσε…. Και ξαφνικά αποφάσισε να ζήσει. Δεν παραιτήθηκε. Το πολέμησε κι έζησε! Αν δεν είναι αυτό το καλύτερο που μπορούσε να μας συμβεί τότε ποιο είναι;
Δύο βδομάδες στην εντατική ζήσαμε τον θάνατο 5 παιδιών δίπλα στο δικό μας…
Έχετε προσέξει πως μόνο στην εντατική υπάρχουν κάγκελα στα παράθυρα;
Αν δεν κοιτάξεις μπροστά και δεις μόνο αυτό που συνέβη, δεν αντέχεται…
Κοιτάς μπροστά! Βάζεις στόχους! Προχωράς!
Η αρρώστια μας άφησε κάτι, τον ακρωτηριασμό του ενός ποδιού, για να μας θυμίζει ότι είμαστε θνητοί. Να μην ξεχνάμε! Αλλά η κόρη μας είναι γερή! Είναι ζωντανή! Οι εξετάσεις της είναι καλές! Προχωράμε…»
(Εμπειρία εθελοντών της Ομάδας Δημιουργικής Απασχόλησης της «Εθελοντικής Διακονίας Ασθενών»)
