Μια νέα φιλία ξεκίνησε χθες στο σαλονάκι του Νοσοκομείου Παίδων. Από τη στιγμή που διάλεξαν η μια την άλλη δεν χώρισαν τα χέρια τους. Μαζί παιχνίδι, μαζί χορό, μαζί ζωγραφική… Κάτι ψιθύριζαν, κάτι έλεγαν…κάτι εννοούσαν τα βλέμματα… Κάτι ένιωσαν αυτά τα παιδιά σήμερα, που θα μείνει στην ψυχή τους και θα τους θυμίζει ότι δεν υπ
άρχει πιο δυνατό συναίσθημα από τη χαρά που νιώθεις όταν δίνεις!
άρχει πιο δυνατό συναίσθημα από τη χαρά που νιώθεις όταν δίνεις!“Καλό βράδυ” είπαν και αγκαλιάστηκαν… “Σ’ ευχαριστώ!” ψιθύρισαν η μία στην άλλη και χωρίστηκαν. Η μία γύρισε στο δωμάτιο του Νοσοκομείου και η άλλη ξεκίνησε για το σπίτι της… Μπορεί τα χεράκια να χώρισαν αλλά οι ψυχές έμειναν ενωμένες!
